Türkler tarihin her sayfasında ve dünyanın her bir noktasında kendi adlarını öne çıkarmıştırlar. 7. yüzyılın başlarında, Asya'da, bir bağımsızlık mücadelesi başlatmak isteyen türklerin hikayesi, nesiller boyu anlatılmıştır. İşte bu hikaye ve perde arkasında kalmış pek bilinmeyen ayrıntıları.
Öncelikle 40 kişinin Çin sarayına baskın düzenleyerek İmparatoru kaçırma girişimi doğru mu? Bu sorunun cevabı: Evet. Diğer bir önemli soru ise böylesi tehlikeli ve imkansız görünen görevi düşünmek ve hatta uygulamak hangi milletin aklından çıkmıştır? Cevap tabikî Türkler. Pekî bunu planlayan ve uygulamaya koyan kişi Kür Şad mı? İşte orası tarihin tozlu sayfaları arasında kaybolmuştur. O zaman gelin şu olayın derinlerine bir inelim.
Tarihî kayıtlar 639 yılında küçük bir grubun Çin sarayından İmparatoru kaçırmaya ya da öldürmeye yönelik baskınından bahseder. Dönemin şartları altında Türklerin pek fazla yazılı eser bırakmadığı göz önünde bulundurulursa elimizdeki kaynaklar yalnızca Çin günlükleridir. Bu günlüklerde baskının başında olan kişi Jie-She-Shuai olarak adlandırılmıştır. Kimi çalışmalar iki kişinin aynı olduğunu, Jie-She-Shuai'nin Türk adının Kür Şad olduğunu öne sürse de elimizde bu bilgileri destekleyecek bir kaynak yoktur. Kür Şad isminin ise 20. yüzyılın Dede Korkut'u olarak adlandırılan Nihal Atsız'ın hikâyelerindeki bir karakter olarak 1946'da ortaya çıktığı bilinmektedir. Atsız, Jie-She-Shuai'nin adını Türkçeye çevirmiş ve Kür Şad olarak yazmaya karar vermiştir.
Gelgelelim ayaklanmanın arka planında neler olduğuna. Çinliler, Türkleri asimile etmek için boyları zorunlu göç yoluyla birbirlerinden ayırmaktaydı. Belirli bir süre sonra sarayda da görev almaya başlayan soylu Türkler, İmparatorun yeterince adil davranmadığını, Türkleri hor gördüğünü ve hak ettikleri terfileri vermediğini düşünmekteydiler. Bu durum üzerine ezilmekten bıkan Jie-She-Shuai, İmparatora bir tuzak kurarak onu esir almayı ve bağımsız bir Türk devleti kurmayı planlamıştı. Plan oldukça basitti: İmparator günlük rutini sırasında saraydan ayrılacağı sırada onu kaçıracaklardı ve kuzeye çekileceklerdi. Bu iş için yaklaşık 40 güvenilir kişi topladı. Geceyi kapıyı izleyerek geçirdiler. Ancak talih bu 40 kişinin suratına gülmedi.
Kaynaklara göre günün şafağında rüzgar öyle sert esiyormuş ki zayıf birisi rüzgara kapılıp uçabilirmiş. Bundan dolayı İmparator, rutinini bozarak saraydan çıkmak istememiş. Geceyi sarayda geçirmeyen ve bir isyan hareketine karıştığı ortaya çıkacak olan Jie-She-Shuai, son şanslarını da kaybetmeden önce saldırmayı emretti. Her ne kadar cesurca savaşmış olup, kaleye girmiş ve birkaç savunma noktasını geçmiş olsalar da Çinliler sayı avantajlarını kullanarak 40 askeri püskürtmüşlerdir.
Bu noktadan sonra hikâye iki farklı şekilde ilerlemektedir. Bunlardan ilki 40 askerin ve Jie-She-Shuai'nin orada öldürülmüş ve bu cesaret örneği hareket Türklerin tekrardan birlik olmasını sağladığı yönündedir. Diğer bir rivayet ise yaklaşık 20 askerin ahırdan atları çalarak kaçması ve daha büyük bir isyan hareketi için kuzeye çekilmeleridir.
Her iki yolun da devamında Türkler büyük bir isyanla bağımsızlıklarını kazanmak için 40 yıldan fazla beklediler. Bu bekleyişin asıl sebebi gerekli Türk nüfusunun Çin'in kuzeyinde toplanması olduğu düşünülmektedir. Gerekli insan gücüne ulaşılınca bağımsızlık mücadelesini başlatan Türkler 2. Göktürk Kağanlığı'nı kurarak istiklallerine kavuşmuşlardır.
[zombify_post]